Na twee jaar niets meer op het dagboek te hebben gemeld, als gevolg van het Facebook medium, was dan de dag aangebroken dat we afscheid van Bono moesten nemen.
Bono heeft in de afgelopen twee jaar nog een heerlijk leventje gehad, veel camper-vakanties, wandelingen in de Ardennen, en ook thuis bij de Oudlandse bossen veel rondgestruind.
De laatste dagen ging Bono echter achteruit, hij wilde de ochtendwandeling liever overslaan, en ook het eten deed hij niet meer met veel plezier.
Zondag 6 november kwam Bono niet meer overeind uit zijn kussen. Hij had pijn-scheuten en het ging duidelijk niet goed met hem. Bij de dierenarts aangekomen bleek hij al hoge koorts te hebben, en na grondig onderzoek ( foto's en echo's ) bleek dat Bono kankergezwellen in zijn maag had zitten die dusdanig waren uitgezaaid, dat het niet meer te behandelen was. Ook zijn nieren waren niet zoals het hoort te zijn.
Bono had pijn, en het was duidelijk dat we een keuze moesten maken.
We hebben het direct besloten, en Bono is vredig ingelapen.
Hij ligt nu in onze tuin, en heeft rust.
Lieve Bono, je was een markante Beagle, een mooie Beagle, een Beagle met een gebruiksaanwijzing, maar vooral was je ook zo'n geweldig lieve knuffelbeer, en tot het laatst toe nog ondeugende streken.
We missen je enorm lieverd !!
Hiermee is ook een einde aan dit blog gekomen. Ik heb het met veel plezier bijgehouden.
