Tijdens onze regelmatige wandelingen aan de Oesterdam hebben we iets eigenaardigs ontdekt.
Eerst hadden we al een lekker geurtje in onze neus.
En daar gingen we weer helemaal ervandoor !
Bas als eerste voorop, en Bono deze keer achter Bas aan.
Bono : " Wacht op mij Bas ! " Loop toch niet zo snel door !
En al gauw hadden ze elkaar weer gevonden en renden ze zij aan zij weer verder.
Maar plotseling zagen we iets heel eigenaardigs : Allemaal witte zakken aan de dijk.
Bono de weldenkende van het stel, wist niet wat hij ervan moest denken.
Hij besloot het nader te onderzoeken :
Nee, hij kon er geen touw aan vastknopen. Wat zou er toch in deze zakken zitten ?
Hij bleef in een diep gepeins zitten. Wat zit er toch in ? Wat kan het zijn ?
Misschien wel aangespoelde zakken met kostbare inhoud, misschien is er iets van een schip kwijtgeraakt, en hebben wij het gevonden ! Dan komen we misschien weer in de krant, ditmaal als helden Bas en Bono die de kwijtgeraakte buit hebben teruggevonden !
Hij peinsde en hij peinsde. Maar hij kon het niet bedenken. De zakken roken ook nergens naar, er zat geen lekker luchtje aan ! Ineens dacht hij :
" Stel je voor dat er iets engs in zit .... en stel je voor dat wij ook in die zakken terechtkomen ! "
" Misschien is die man met zijn lange witte baard wel een paar zakken vergeten mee te nemen naar Spanje, en komt hij zo terug met die zwarte mannen, en nemen ze ons misschien wel mee ! "
Nee, dat zag Bono niet zitten ! Hij ging er als een speer vandoor, ver weg van deze enge zakken vandaan !
Ineens hoorde hij Bas roepen : ' Bono ... kom terug joh ! Ik ga iets doen zodat je niet meer bang hoeft te zijn ! "
Bono kwam snel weer terug, want hij wist dat Bas de onverschrokkene, overal een oplossing voor wist. Bas was nooit bang, en samen met Bas voelde Bono zich ook sterk !
" Kijk Bono, dit moet je doen ... " zei Bas :
" Zie je wel ? Ze doen niets terug, en ik zie geen donkere mannen of een man met een lange witte baard komen ! "
Bono was zo blij en opgelucht, dat hij Bas zijn vriendschap wilde blijken door hem een mooie gevonden plastic fles te willen geven. Maar Bas was hier niet van gediend : " Nee Bono, nou niet gelijk zo klef gaan doen he ! "
En zo verlieten we weer de Oesterdam. Maar het mysterie van de zakken bleef onopgelost.
Wie weet, komt er nog wel een bericht in de krant :
" Verloren, honderden zakken met hondenkoekjes ! "
Tja, dan hadden we maar moeten kijken wat er in die zakken zat !
1 opmerking:
Wow, wat een spannend verhaal! :-)
Prachtige foto's en de tekst maakt het helemaal af. Toppie!
Een reactie posten