Twee (B)engeltjes !

Hoe verschillend kunnen ze toch soms zijn, het ene moment kun je ze wel achter het (bloemetjes)behang plakken, en het andere moment hebben ze je hart weer gestolen ...

Zo ook vanmiddag. Tijdens onze dagelijkse dijkwandeling besluit Bono weer een verkenner te zijn, hij gaat de route ver vooruit, tot aan het strandje, maar ik zie hem helemaal in de  verte ook de hoek al om wandelen, zo de weg op, langs de dijk, richting de spoorovergang ...

Inhalen lukte niet meer, daar was de afstand te groot voor. Dus stond ik bovenaan de dijk te fluiten, roepen en met mijn armen te  zwaaien in de hoop dat ik zijn aandacht kreeg.

Ik kreeg wel aandacht van een andere wandelaar, maar daar deed ik het niet voor ! Gelukkig stond er geen wind, en werd Bono uit zijn "trance" gewekt. Hij ziet me en komt gelukkig weer mijn kant op gerend.

Op de terugweg is hij toch weer even eigenwijs ( tja, je bent een Beagle of niet ) en gaat niet met ons mee langs het wandelpad, maar wil de dijk nog vervolgen. En zo ontmoeten we elkaar weer bij het trapje aan het einde van de wandeling. Gezellig hoor Bono !

En dan Bas : hij heeft zo'n ingebouwde klok wat zijn eten betreft. Hij moet en zal om half 5 eten. En om dat duidelijk te maken gaat hij lopen jengelen. Echt jengelen als een klein kind wat zijn zin niet krijgt. Duurt het te lang, dan begint het jengelen over te gaan in joelen ! En zo joelen dat ik wel aandacht moet schenken, om de buurvrouw te vriend te blijven houden.

Okee, kwart voor 5 eten, en ondertussen mijn eigen eten maken. De honden zijn klaar, en ik wil relaxed aan mijn maaltijdje beginnen. Nou ja, relaxed ... begint Bas weer te jengelen in de hoop dat hij wat van me krijgt. Wat ik ook doe : negeren, deur dicht in de keuken, boos foei roepen ... niets helpt. Hij blijft jengelen. Dan kan ik hem wel wat aandoen ... maar ja, toch zonde van mijn behang.

Maar dan, na het eten en afwassen, komt Bas met zijn knuffelkonijn in zijn bek al vrolijk huppelend naar me toe, een plek zoeken om zijn knuffel te verbergen. Hij vind een plek in de bank, en gaat erbij liggen en valt in slaap ....zucht ...

Bono heeft dan ook vast ritueel om me zo rond 7 uur s'avonds van achter de PC te halen, om even 10 minuten samen met mij op de bank te gaan knuffelen .... hij blijft dan kopjes en pootjes geven, en Bono is gewoon zo'n lekkere knuffelkont ... heerlijk.

En zo zijn ze dan veranderd van bengeltjes in engeltjes ! Mijn schatjes, ik kan ze niet meer missen, hoe eigenwijs ze soms ook zijn !