oren poetsen

Het is altijd weer een strijd om de oren van Bono schoon te maken.

Zogauw hij alleen al het flesje ziet, rent hij al weg ! Hij maakt er gewoon een spelletje van.

Nu weet ik inmiddels dat ik dus het flesje niet in beeld moeten brengen. Ik doe het nu heel subtiel. Ik maak een papieren zakdoekje flink nat met het schoonmaak spul. En dan ga ik naar Bono.

Ook hier is weer een heel ritueel voor nodig. Ik kan hem pas benaderen wanneer hij blij gestemd is, dus vlak voordat we gaan wandelen ! Dan is ie blij, en kan ik hem heel nonchalant bij me roepen.

Maar dan weet hij wat er weer gaat gebeuren : er wordt in zijn oren gewroet !! Dat vindt ie dus 3 x niks ....

Met heel veel lieve woorden, van : Bono ... kom maar. Dan gaan we zo naar buiten ! Maar eerst even poetsen ! En vooral niet boos worden wanneer hij rondjes rond de tafel rent, en dat ik er dan net zo'n koosje achterna ga met de doek in mijn hand, dan lukt het me na een tijdje om hem toch uit vrije wil bij me te krijgen.

Vanavond ook : op het moment dat hij voor me zat, dacht hij ineens :

Wacht eens even ..... nieuwe taktiek :

En daar ligt hij dan ! Zijn oor stijf tegen de vloer gedrukt ! Dan kan ik mijn lachen dus echt niet houden he ! Uiteindelijk heb ik toch nog netjes kunnen poetsen, niet teveel, maar toch dat het vuil er toch uit was gekomen. En uiteraard belonen met een lekker snoepje !

Wat bij Bono naderhand helaas altijd tot dit resultaat leidt :

tja ... ook dit hoort bij Bono ! Dan kan ik weer gaan poetsen, Bono en de keuken !!