Vorige week liepen we onze gebruikelijke wandeling rond de Grote Melanen in Halsteren:
Grote Melanen
Wandelgebied ten oosten van Halsteren. Het unieke aan dit gebied is de vijver van 5ha groot. Verder zijn er verschillende wandel- fiets- en ruiterpaden. Vrij toegankelijk.
En het is altijd weer een mooie route om rond de vijver te wandelen. Hier leven veel eenden en ook een aantal ganzen. Deze ganzen kunnen soms behoorlijk fel zijn ! Vorige week wandelden we hier langs, en terwijl Bono en ik voorbij de ganzen liepen, kwam Bas ons nog achterop.
En net toen Bas langsliep kwam de grootste gans het water uitgelopen, en rende met uitgestoken nek en de vleugels naar achteren achter Bas aan ! Die schrok zich een hoedje en wist niet hoe snel hij moest doorlopen met zijn staart tussen zijn poten !
Vanmiddag liepen we er weer. En zoals gebruikelijk liep Bas een eindje achter ons. En weer konden wij ongestoord langs de ganzen lopen. De ganzen maakten alleen maar een hoop herrie, maar bleven wel in het water. Ik loop gewoon door, tot het dubio-punt :
Hier blijf ik op Bas wachten terwijl Bono vrolijk gewoon doorloopt. Het duurt nu wel erg lang voordat Bas komt, dus loop ik even terug. En jawel hoor, hij durft niet verder ! De ganzen staan niet eens aan de grond, maar Bas staat daar met een schuin oog de ganzen in de gaten te houden. Roepen heeft geen zin, Bas kijkt me aan, en draait zich vervolgens demonstratief om en wandelt doodgemoederd gewoon het pad weer terug !
En daar sta je dan : Bono die al ver vooruit is gelopen en door de bocht uit zicht is verdwenen, en Bas die gewoon op zijn gemak terugwandelt.
Ik neem de gok door Bas ditmaal zijn eigen leventje te laten leiden, en vertrouw erop dat ik hem aan het einde van de vijver weer tegenkom. En terwijl Bono en ik aan de overkant lopen, zie ik de ganzen langzaam door het water glijden, al kwetterend en de koppen gericht op het pad. En dat wat ze dus in de gaten houden zie ik ook : Bas die parallel langs hun meeloopt. De ganzen willen er dus zeker van zijn dat Bas teruggaat !
Halverwege ben ik Bono ook nog eens even kwijt, en het duurt weer even voordat hij weer bij me is. En dan ineens zie ik Bas ons tegemoet komen wandelen ! ( Bas is de gele lijn, en wij zijn de rode lijn )
Wat is en blijft Bas toch een heerlijk eigenwijs en zelfstandig dier. Schitterend ! Ik kan daar wel van genieten, dat koppige karakter, en o zo slim.
Ik ben benieuwd naar de volgende Melanen-wandeling. Zou Bas dan nog bang zijn ?
