Nog een dagje, dan wordt Bas 12 jaar.
12 jaar geleden, wat gaat de tijd toch snel :
Bas begint nu echt zichtbaar ouder te worden met alle gebreken die het met zich meebrengt helaas.
Gisteren nam ik bijvoorbeeld Bono even alleen mee voor een grote polderwandeling omdat dit voor Bas toch teveel wordt. En ik moet eerlijk bekennen, even alleen met Bono wandelen is een stuk makkelijker, we konden lekker doorstappen, en dat heeft Bono gewoon nu ook nodig. Maar tijdens de wandeling voelde ik me wel schuldig tegenover Bas.
Thuisgekomen hoorde ik buiten Bas al zielig janken in de huiskamer ... dan breekt mijn hart. Hij wil wel maar kan niet alles meer. Ik moet hier iets op verzinnen, bolderkar meenemen is een optie.
De afgelopen tijd heeft Bas mij geholpen door een moeilijke periode te komen, en de komende tijd moet ik Bas helpen door zijn moeilijke periode te komen.
Ik hoop dat Bas nog een poos bij ons is, zonder teveel te mankeren, maar tot die tijd genieten we van alle mooie momenten die we nog samen zijn, en morgen ... dan is het feest !!