Bono's tripje naar Belgie

Zaterdag was het prachtig weer, tijd voor een mooie wandeling in de bossen bij Ossendrecht. Koffie en broodjes mee voor onderweg en snoepjes voor de honden.

Omdat dit een nieuw gebied is, laat ik Bono niet teveel los. Alleen daar waar het overzichtelijk is, laat ik hem even lekker snuffelen.

Met het zonnetje erbij, was het genieten, totdat ... half 1 :

Op een weiland laten we Bono los, en Bono denkt op dat moment, ik ga er lekker vandoor en ben niet van plan snel terug te komen. We hebben hem dan ook heel snel uit het oog verloren, en hij is geen velden of wegen meer te bekennen.
Daar sta je dan, in een inmens groot bos, wat zo uitgestrekt is dat het doorloopt naar Belgie, de Kalmthoutse Heide.

Na uren zoeken, beginnen we langzaam te denken, dat het onbegonnen werk is om Bono nog terug te vinden. Het is zoeken naar een speld in een hooiberg ...
Zo zijn er een week geleden nog Bas en Bono, en nu dacht ik na 4 uur zoeken, is er helemaal niets meer, zelfs geen Bono.

De enigste kans is gevestigd op een wandelaar die hopelijk zo alert is om Bono aan te lijnen en mij te bellen ... en dan ineens rond half 5, net op het punt dat ik alle moed verlies, een telefoontje : Met .... , ik heb hier een hond gevonden, en dit telefoonnummer staat op zijn halsband. Bent u misschien Bono kwijt ?
YES !!! Wat een wonder, Bono is gevonden in de Kalmthouste Heide was dus de grens overgestoken naar Belgie, nabij de bossen van Huijbergen ... wat ben ik blij dat er nog mensen zijn, zoals deze wandelaar.

Om 5 uur zijn we weer met Bono herenigd en besef ik hoeveel ik van hem hou, en dat ik niet had geweten wat ik zonder hem zou moeten.

Bono is volledig uitgeteld, thuigekomen komt hij met veel moeite op de bank, en valt meteen in slaap. Isa is ook moe, die valt ook snel in slaap, maar wat wil je, na wandeling van 6 uur !

Hieronder een fotoverslag van hoe de dag zo mooi begon, halverwege een hel werd, en eindigde in een gelukkig einde :

Bono wacht op de komst van Isa, om een mooie wandeling mee te gaan maken :























Hier liep Bono nog keurig los naast de baas, maar dat duurde niet lang meer ..



Thuisgekomen, uitgeteld op de bank :

Bas

The Gates of Heaven were guarded by St. Peter. Four canine friends approached and stood waiting for permission to enter. They were asked for an account of themselves.

De Hemelpoort werd bewaakt door St.Peter. Vier honden-vrienden verschenen en stonden te wachten op goedkeuring om naar binnen te mogen. Ze werden gevraagd om zichzelf voor te stellen.

The poodle was first and, leaping forward proudly, he said, "I am the showman, winning many prizes for my beauty. See how fine I am? There was none better than I in my prime. I was my master's pride and joy." He demonstrated his fine show stance.

De poedel was eerst en, trots naar voren paraderend zei hij, "Ik ben een show-man, ik win vele prijzen voor mijn schoonheid. Kunt U zien hoe mooi ik ben? Er is geen enkele hond beter dan ik, in mijn ras. Ik was de trots en blijdschap van mijn baas." Hij demonstreerde zijn mooie show houding.

Next, the Labrador, black and glossy: "I am the Field Champion, keen for the gun, never missing a bird. I worked hard for my master."

Vervolgens kwam de Labrador, zwart en glimmend: "Ik ben de kampioen van het veld, ik jaag graag, en ik heb nog nooit een vogel gemist. Ik heb altijd hard voor mijn baas gewerkt."

Then the German Shepherd, keen and alert. "I guarded my masters, keeping them safe. No strange foot trod the paths without my permission. They feared not with me around."

Toen was de Duitse Herder aan de beurt, alert en waakzaam. "Ik waakte over mijn baasjes, zorgde dat zij veilig bleven. Geen enkele vreemdeling kwam het erf op zonder mijn toestemming. Zij waren niet bang met mij in de buurt."

"And you little hound," said St Peter, "come forward to me. What of you?"

The dog replied, "I am a Beagle, maybe not so good, I confess. I pursued the cat, fell to temptation, and stole food. I forgot to return to my masters' call, leaving them to worry, then showed my disapproval at being left alone by chewing their shoes. Oh, and there was also my bad habit of barking at the garbage collectors...."

"En jij, klein jachthondje" zei St. Peter, "kom eens naar me toe. Vertel jouw verhaal eens.."

De hond antwoordde: "Ik ben een Beagle, misschien niet zo'n beste, geef ik toe. Ik jaagde op katten, kon verleidingen niet weerstaan, en ik heb eten gestolen. Ik vergat terug te komen als mijn baasjes mij terugriepen, liet hen altijd zorgelijk achter, toen liet ik ze zien dat ik het er niet mee eens was om alleen te worden gelaten, door hun schoenen kapot te kauwen. En oh, ja, ik heb ook altijd de slechte gewoonte gehad om te blaffen tegen de vuilnismannen….."

"But what did you give them?" asked St. Peter.

"Maar wat heb jij je baasjes gegeven?" vroeg St. Peter.

"What did I give them? I gave them light in their eyes and laughter in their voices."

"Wat ik hen gegeven had? Ik gaf ze een twinkeling in hun ogen, en een lach in hun stemmen."

St. Peter opened the gates and waved the Beagle through.

St. Peter opende de poorten en de Beagle mocht er doorheen.

20 februari 2012 ... Bas in Memoriam

En toen kwam de dag, waar ik altijd zo tegenop heb gezien. Een beslissing moeten maken over het leven van je maatje.

In de nacht van zondag op maandag heeft Bas vanaf 3:00 om het uur een heftige pijn-aanval gedurende 10 minuten. Het ventje raakt volledig uitgeput. Dit wil ik hem niet nog een keer laten meemaken. DIT VERDIENT HIJ NIET !!
Als hij slaapt, laat hij zijn plas lopen, waardoor hij zich ook nog een zeer ongemakkelijk voelt.

Ik bel om een afspraak te maken bij de dierenarts. Ik zou zijn urine ook meteen meenemen om te laten onderzoeken.
Rond 12 uur neem ik Bas en Bono nog mee naar de dijk bij Krabbendijke.
Bas wandelt op zijn tempo nog mee, is zelfs voor zijn doen best fit ... maar ik zie dat het steeds meer moeite kost bij het willen plassen. Pijn staat in zijn ogen...

Bij de dierenarts aangekomen komt het beicht dat de urine nu eindelijk goed is. Maar helaas ... de medicatie heeft niet zijn pijn kunnen verzachten.
Het moeilijke besluit komt daar en de dierenarts vindt het een wijs besluit, gezien zijn leeftijd en de pijn die hij de laatste weken heeft moeten doorstaan.

Bas is vredig in mijn armen ingeslapen, ik heb hem zachtjes verteld dat hij nu lekker moet gaan slapen. Mijn tranen vloeien op zijn vachtje, en op het moment dat hij zijn laatste adem uitblaast, voelt het alsof er een enorme druk / last van alles af gaat. Bas heeft nu rust ...

We hebben hem een mooie laatste rustplaats gegeven in de natuur, daar waar hij altijd zo graag heeft gewandeld.

Bas, je hebt mijn leven verrijkt met je aanwezigheid, je warmte en je vriendschap. Wat nu rest zijn de mooie herinneringen in mijn gedachten, en de vele foto's die meer zeggen dan woorden.

R.I.P. lieve Bas van Bolgerijen

19-02-12 : laatste fijne wandeling bij Rilland Bath.

Zondag 19 februari is een dag om nooit meer te vergeten. We hebben een fijne wandeling gemaakt bij Rilland Bath. Bono heeft ook net deze dag uitgekozen om voor het eerst de sloot over te steken om bij de golf-banen aan te komen. Hier heeft hij even lekker heen en weer gesjeesd, maar kwam gelukkig wel vrij snel weer over de sloot terug naar ons.

Bas liep wel mee, maar op zijn gemak. Een aantal pijn-aanvallen heeft hem weer zodanig uitgeput dat hij steeds minder fit meewandelt. Het plassen gaat steeds moeizamer ... maar ik laat hem zijn eigen tempo bepalen.

De foto's spreken verder voor zich :

15-02-12 : dijkwandeling

Het gaat steeds slechter met Bas. Hij heeft nu pijn-aanvallen voornamelijk in de nacht. Na bloed-onderzoek en foto's bij de dierenarts is gebleken dat hij prostaatvergroting heeft. Verder is zijn blaas-onsteking ook nog steeds niet over ondanks de antibiotica die hij al twee weken lang krijgt.

Ondanks dat heeft hij tijdens wandelingen minder erg in zijn pijn. Dit blijven we dan ook nog steeds met hem doen. Zo ook deze woensdag na Valentijnsdag samen met een goede vriend.










En ook na deze wandeling zijn ze moe, vooral Bas ligt uitgeteld in zijn hoekje, om weer bij te komen van de inspanning.

04-02-12 : mandje van een ander ...

... ligt altijd lekkerder !
Helaas besloot Bono dat dit mandje van Isa niet lang heel bleef ...

03-02-12 : toch nog sneeuw !

En jawel, toch nog wat sneeuw ! Helaas is het koude weer niet goed voor Bas z'n blaasonsteking. Hij heeft meer last dan anders ...