Afblijven of ik bijt !

Afblijven of ik bijt ! is helaas zo nu en dan de slogan van Bono.

Hij ziet er zo lief, grappig en aandoenlijk uit met zijn droopie-kop. En hij is ook erg lief en grappig, 90 % van de tijd, maar die overige 10 % is het net alsof er iemand anders onder zijn huid kruipt.

Helaas is dit het gevolg van verkeerd aangeleerd gedrag. Bono is bij ons komen wonen toen hij ruim 2,5 jaar was. Hiervoor heeft hij bij 2 gezinnen gezeten. Het eerste gezin had een kleine baby, en toen zij in een opwelling de kleine lieve schattige Bono hadden genomen als pup, vonden ze het toch erg vervelend dat deze pup vrij wild was tegenover hun kind. Dus werd Bono op marktplaats gezet, toen hij nog maar 4 maanden oud was.

Toen kwam hij terecht in een gezin met 2 oudere kinderen. Hier had hij het niet slecht, maar hij kreeg daar niet de aandacht en de wandelingen die een beagle toch eigenlijk behoort te hebben. Dit en toch ook in combinatie met het gedrag wat hij daar had aangeleerd, had dit gezin besloten om voor Bono op zoek te gaan naar een nieuw thuis, waar hij wel meer aandacht, wandelingen en liefde kreeg. Het liefst mensen die bekend waren met het ras Beagle.

En dat waren uiteindelijk wij. Na veel heen en weer mailen zijn we gaan kijken, en we besloten dat Bono een kans bij ons kreeg. Bas heeft hem wel heel lang genegeerd, dat heeft ongeveer ruim een half jaar geduurd, maar uiteindelijk heeft hij hem ook geaccepteerd.

Wij waren op de hoogte van zijn bezits-agressie. Maar omdat Bas ook weleens iets kon bewaken wat hij had gepikt, dachten we dat dat wel hetzelfde zou zijn.

Niets was minder waar : Bono heeft een bepaald gedrag ontwikkeld, waardoor hij een verworven buit met heel zijn ziel en leven bewaakt. En wanneer je te dicht in de buurt komt, dan komt hij echt met opgetrokken lippen op je af !

Hier heb ik met Bono flink op getraind. Ik heb het boek  gekocht wat heet : Afblijven of ik bijt, en daaruit heb ik veel tips en trainingen gehaald.

Maar helaas kun je dit gedrag niet volledig onder controle houden. Zo nu en dan steekt het de kop op, wanneer de gelegenheid zich voordoet.

Zo ook vanavond :

We laten Bas en Bono even in de tuin na het eten, voordat we de grote avond-wandeling gaan maken. Na 10 minuten haal ik ze weer naar binnen, en Bono komt met een noodvaart naar binnen gerend met iets in zijn bek, recht naar zijn mand. En daar zit hij dan een vogelzaad-ring te bewaken ! Rik zei : Bono, foei ! Bono zei : grrrrr....kom niet in mijn buurt !!

Dus tijd voor de afleidingstactiek. Bas was nog buiten, en stond te joelen, omdat hij doorhad dat Bono weer in " the bad mood " was. Ik zei : " Bono, gaat ie mee rondje lopen ? ' en ik pak zijn riem. Maar hij trapt er niet in. Het is menens met zijn bewakingsdrift. Dus toen de baas maar een paar stukjes  afgekoelde kipfilet gepakt. Ik stond buiten al met Bas aan de riem, en ik zag door het raam hoe de baas dan uiteindelijk door de stukjes kip te gooien, de vogelring kon pakken.

Maar Bono was nog steeds vrij opgefokt. We besluiten hem te negeren. Dus we gaan de keuken in om af te wassen, en Bas komt mee. De deur gaat dicht, en Bono blijft in de kamer.

Ik ga na de afwas alleen met Bas een rondje lopen. Gewoon om even alleen met Bas te zijn. Tijdens de wandeling mist Bas toch of de baas, of Bono ! Want hij blijft omkijken, en wil gewoon niet de grote route lopen, maar halverwege wil hij alweer naar huis !

Thuisgekomen krijgt Bas zijn snoepje, en Bono krijgt niets. En toen mocht Bono mee naar buiten. Dan ben ik nog steeds koel tegen hem. Ik doe hem dit keer aan de leren riem, om hem zo beter te kunnen corrigeren tijdens de wandeling. Hij heeft het door. Bono loopt zo mak als een schaap met me mee. Gaat netjes voor de stoep zitten, en loopt keurig zonder te trekken met me mee.

Thuisgekomen kwispelt hij heel vrolijk naar Bas, die voorzichtig weer terugkwispelt. Bono wil het weer goedmaken.

En dat was weer even de andere zijde van de lieve grappige Bono, die zo'n mooie kop heeft.

Bono zou op zijn blote knieen ons moeten bedanken dat hij bij ons woont. Want een ding weet ik zeker : Als hij niet bij ons was gekomen, was hij inmiddels in een asiel beland, en was hij van het ene gezin bij het andere terechtgekomen. Om maar niet te denken wat er dan misschien met hem gebeurd zou zijn.

Gelukkig zijn dit incidenten. Het gebeurt gemiddeld 1 x per 4 à 5 maanden. Wij weten nu hoe we ermee om moeten gaan, en we weten ook dat Bono voor 90 % een lieve aanhankelijke speelse kroel-hond is die veel liefde vraagt, maar ook veel liefde geeft !