Hoezo ... schijnheilig ?

Bas vertelt :

Vanmiddag heb ik weer wat meegemaakt hoor, tjonge tjonge ... wat is mijn vrouwtje een schijnheilig mens zeg ! Ik zal het vertellen :

We gingen weer met Bluf en Chess wandelen aan 't kop van 't Hoofd, oftewel de Molenplaat. Hier is alleen maar toegang voor voetgangers en fietsers, en kunnen er geen auto's komen, behalve van de boswachter.

Nu krijg ik regelmatig de opmerking te horen van : En wie loopt er weer achteraan ? Het zal Bas weer eens niet zijn !

Mag ik, als oudere heer, niet eens de tijd nemen om op mijn gemak alle luchtjes op te snuiven ? Dat doe ik nu eenmaal graag, en ik laat me ook echt niet opjutten hoor !

Maar vanmiddag was het weer eens zover, ik liep weer lekker achteraan :

Gewoon op mijn gemakkie te ruiken, om weer op de hoogte te zijn wie hier allemaal zijn geweest. Maar toen hoorde ik ze wel smoezen hoor, Bono samen met Bluf en Chess :

Het is altijd dezelfde op wie wij moeten wachten ...

Alsof Bono altijd zo braaf is ! Ja, toevallig vanmiddag wel een keertje ja ...

Ik dacht, nu zal ik ze eens laten zien wie hier de snelste is. Ik mag dan wel de oudste zijn, maar wanneer ik eenmaal een lekker tempo heb, ben ik niet meer te stoppen. Ik ben dan een echte ouderwetse stoomlocomotief, langzaam op gang, maar eenmaal op gang ben ik niet meer te stoppen.

Dus zo stapte ik ze allemaal voorbij, en liep ineens voorop. En zo liep ik zo de hoek om, en liet ze ver achter me ! Ik hoefde niet eens te rennen of zo, maar gewoon lekker doorstappen. En de stemmen en geroezemoes bleef steeds verder achter me, totdat ik niets meer hoorde.

Parmantig bleef ik doorlopen. Ik weet de weg hier toch wel. Ik had al een plan, ik zou als eerste terug bij de auto's staan, en net doen alsof ik daar al uren op hun zou wachten. Dan kon ik eindelijk eens zeggen :

En op wie moest ik nu weer zo lang wachten ?

Ik verheugde me er al op, en stapte nog steviger door !

Toen ik eenmaal op het verharde pad liep, kwamen er drie mensen mij tegemoet lopen. Ik wilde er netjes voorbij lopen, maar dat ging niet door : Een vrouw versperde me de weg ! Ja, wat is dat nu weer ? Ze liet me gewoon niet doorlopen ... ik hoorde ze zoiets zeggen van : Kijk nou toch eens, een loslopende beagle, en geen baasjes te bekennen ! Wie laat er nu een beagle loslopen ????

Het was een hardnekkige vrouw hoor, stapte ik naar links, stapte zij ook die kant op. Ik wist dat ik dit niet kon winnen, dus snuffelde ik daar maar een beetje rond.

Eindelijk kwamen Bono Bluf en Chess aangelijnd en wel onze kant op.

Mijn vrouwtje riep al : " Bas, waar was je nou toch ? "

Ik deed net of ik haar niet zag, en ging heel demonstratief bij deze mensen op mijn kont zitten, alsof ik mijn vrouwtje niet kende.

De man begon mijn vrouwtje de les te lezen : " Wat is dat nou toch ? Waarom laten jullie hier de honden toch zomaar loslopen ? Onverantwoord gewoon ! "

Hoor ik mijn vrouwtje toch heel onschuldig zonder blikken of  blozen zeggen :

" Maar we laten ze zeker nooit loslopen hoor, kijk maar. Deze zijn aangelijnd. Maar Bas was uit zijn riem geschoten, en was zo ineens weg ! "

Vrouwtje van Bluf en Chess beaamde dit grif ....

De man en vrouwen moesten toch even duidelijk maken dat mijn vrouwtje hun toch wel heel dankbaar moest zijn dat ze mij hadden tegengehouden. De man zei nog iets van : zal ik mijn gironummer doorgeven om je dankbaarheid te tonen ?  Mijn vrouwtje kon beter haar nummer doorgeven, mogen ze mijn foster-parents worden !

En ondertussen zat ik dus weer aan de riem vast.

Toen we doorliepen zei mijn vrouwtje nog hardop : " Ik moet toch echt binnenkort maar eens een nieuwe riem gaan halen hoor, want dit is ook niks zo ! "

Waarop het vrouwtje van Bluf en Chess zachtjes zei : " Schijnheil !!!! " En prompt schoten ze beiden in de lach !

ja ja, lachen jullie maar ! Maar ondertussen is mijn plan in duigen gevallen.

Nou, al met al heb ik toch weer lekker gewandeld. Met of zonder anderen erbij, dat maakt voor mij niets uit !