We dachten vanmiddag, laten we eens op aanraden van een kennis naar een bos rijden waar we nog nooit waren geweest. Het zou er prachtig wandelen zijn, en de honden mochten er los ...
Eerst reden we nog een survival route met de auto ... dit was de verkeerde afslag, bleek later !
In het juiste bos aangekomen bleek het een bos vol met wild te zijn. Daar kwamen we dus halverwege het bos achter. Vooral Bono was ontzettend aan het speurneuzen.
Met als gevolg : zogauw we een hert zagen oversteken, hebben we accuut de beagles aan de riemen gedaan. Tja, en dat is toch een stuk minder prettig wandelen. Bas begon aan de riem al te huilen, omdat hij natuurlijk iets in zijn neus had, en Bono liet merken dat hij echt wel sterk is !
Weer thuis aangekomen, bleek Bono helemaal onder de teken te zitten. Ik bleef ze bij hem eraf halen. Dit was duidelijk een wandeling van " eens maar NOOIT meer !! "
Ik heb toch nog een paar foto's kunnen maken :
Slootjes waren er in overvloed, het was een paradijs voor de beagles !
Zoekplaatje : waar is de beagle ?
Het enigste wat Bas in zijn neus had, was de geur van snoepjes ...
En toen moesten alle beagles aan de riem.
Ja, voor de natuur en de wilde dieren hebben wij respect, die moet je met rust laten !
1 opmerking:
Jakkes Moira, vies maar nog viezer die mensen die overal maar " wildpoepen ", er spelen ook kinderen in dat bos en je bent er nergens veraf van de bewoonde wereld, sorry " echte vetzakken " zijn het.
Maar idd boos kan je op Bas niet worden :-))
Een reactie posten