Onvoorwaardelijke liefde

Honden : je houdt van ze of je haat ze.

Ik weet een ding zeker : honden geven je onvoorwaardelijke en oprechte liefde. Als je in de ogen van een hond kijkt, dan kijk je in een poel van ongedwongen eerlijkheid. Honden-ogen liegen niet en die zullen ook nooit gevoelens verbergen.

Sinds ik twee honden heb, heb ik ook veel meer geleerd van hun gedrag. Hoe ze onderling op elkaar reageren, de rangorde, maar ook de hondentaal zie je zo duidelijk naar voren komen. Daar kun je ook echt van genieten, wanneer je eenmaal die taal herkent !

Bono is een beagle die een enorme gebruiksaanwijzing nodig heeft. Maar heb je die eenmaal door, dan is het een hond die heel snel je hart verovert.

Pasgeleden heeft Bono een rookworst in verpakking weten te bemachtigen. Fier liep hij met de verpakking naar zijn plek, en bleef het daar de hele avond bewaken. En op zo'n manier dat het bijna onmogelijk werd om in zijn buurt te komen. Dan is het een hond die niet zichzelf is op dat moment. Net Jeckyll and hHyde. Een wolf in schaapskleren ! Dat zijn momenten dat ik denk ... waar ben ik aan begonnen.

Ook vindt Bono het belangrijk om zijn spoor achter te laten. Bono was here ... HIj heeft regelmatig schoenveters uit zijn bek hangen, maar dit zijn bijzondere vloeibare schoenveters. Vooral als er visite is, is net nogal genant wanneer hij de visite aankijkt met een bek waar de slierten parmatig uit komen en die heel ingenieus alsmaar langer en langer worden .... totdat hij besluit met zijn kop te schudden !

 

Een paar dagen geleden heeft hij me verrast met prachtige blauwe poot-afdrukken in de kamer ...

 

... op de vensterbanken ...

 

... en het begon op de bank ...

 

De dader liet zich meteen verraden :

 

"Wat ? Wie ? Ik ? Ik heb niets gedaan hoor !"

 

Ach, ik snap het wel, Bono wilde graag een wit voetje halen, maar helaas ... hij is een beetje kleurenblind !

En wanneer je weer ziet hoe hij zich kan vermaken met een kussen, die hij omhoog gooit en weer opvangt ...

 

 

 

 

Dan smelt mijn hart weer voor hem !

En dan hebben we Bas. Onverstoorbare Bas, die gewoon doet wat hij wil. En weet dat hij dat gewoon mag omdat hij al een respectabele leeftijd heeft van bijna 12 jaar.

Bas die ik altijd tijdens het uitlaten in de gaten moet houden, want hij zorgt ervoor dat Krabbendijke schoon blijft van afval. Hij heeft de vervelende ( maar voor de buurtbewoners goede ! ) gewoonte om de hondendrollen op te ruimen, door ze op te peuzelen. Hoe boos ik dan ook op hem word, dat haalt niets uit. Ik zeg dan : Los Bas !  En inderdaad ... hij laat een drol vallen maar loopt parmantig verder met in zijn wangen nog wat voorraad. En dan die heimelijke blik omhoog naar me : Je ziet toch niet wat ik heb he ?

Bas die ook graag in de poep ligt te rollen. En die net doet alsof ie doof is. En dat is hij dus niet. Maar hij denkt : ik ben al op leeftijd, en oudere honden worden doof dus dat komt mij vaak wel goed uit !

Lekker onverstoorbaar ...

 

Laat Bas maar lekker scharrelen ...

 

Bas met zijn mooie wijze blik ...

 

 

 

Ja soms denk ik : wat zou het leven er makkelijker uitzien zonder honden. Geen honden-haren in huis, en in de auto. Geen extra poets-werk ... Geen oppas te regelen wanneer ik onverwachts weg moet.

Maar ook :

Geen vriendschap, geen blije begroetingen wanneer ik thuiskom van mijn werk, geen wandelingen, geen avonturen, geen leven meer in huis ... met andere woorden : SAAi !

Geen knuffels die ik soms nodig heb, wanneer ik soms moe en nadenkend op de bank ga zitten. Geen honden aan weerszijden die naast me komen zitten, en met hun koppen tegen me aan hangen en me troosten wanneer ik het even nodig heb.

Met andere woorden : geen onvoorwaardelijke liefde ! En dat heeft een mens maar ook elk dier gewoon nodig.